ΜΕΛΙ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ

Η μέλισσα εμφανίστηκε στον πλανήτη μας την Τριτογενή περιόδο στην αρχή της Καινοζωϊκής εποχής, δηλαδή πριν 65 εκατομμύρια χρόνια, πολύ νωρίτερα από την εμφάνιση του ανθρώπου. Αν υποθέσουμε ότι μαζί με τις μέλισσες εμφανίστηκε και το μέλι , μπορούμε να συμπεράνουμε με σιγουριά ότι από τότε μέχρι σχεδόν το16ο μ.Χ. αιώνα το μέλι ήταν το μοναδικό ζαχαρώδες μη παρασκευασμένο τρόφιμο στον τότε "γνωστό" κόσμο.

Μυθολογία
Στην ελληνική μυθολογία, η μέλισσα και άμεσα ή έμμεσα το μέλι κατέχουν σημαντική θέση.

Θεά ή Δαιμόνισσα. Μισή μέλισσα, μισή φτερωτή γυναίκα, μορφή της Μεγάλης Θεάς Μητέρας, της Προ-Αρτεμης, δηλαδή με στενή σχέση θεοτήτων της βλάστησης.

Παραστάσεις σε πλακίδια και μενταγιόν από χρυσό ή ήλεκτρο
προερχόμενα από τη Ρόδο, Μήλο και Θήρα.
Εφέσια Αρτεμη. Απεικονίσεις μέλισσας ανάμεσα σε ζώα και ρόδακες στον επενδυτή της θεάς. Θεά της γονιμότητας και της παρθενίας. "Μέλισσαι" ονομάζονταν και οι ιέρειες της Εφέσιας Αρτεμης, της Ρέας, της Κυβέλης, της Δήμητρας και της Περσεφόνης.
Δίας (Μελισσεύς και Μελισσαίος - Ησύχιος). Ο μύθος αναφέρει σαν τροφούς του Δία τις ιερές μέλισσες που τον μεγάλωσαν στη σπηλιά στο "Ιδαίο Αντρο" της Κρήτης.
Απόλλωνας. Ο Απόλλωνας τρεφόταν με νέκταρ και αμβροσία και έγινε τόσο όμορφος, που ο πατέρας του, ο Δίας, τον ονόμασε θεό του φωτός.
Ιέρειες Μέλισσες. Με το μέλι συνδέονται μύθοι σχετικά με ιέρειες που είχαν την ικανότητα να προφητεύουν, όπως η Πυθία, και οι Θρίες.
Αφροδίτη - Έρωτας-Μέλι. Ο Θεόκριτος στο γνωστό ποίημα του, μας λέει ότι ο Έρωτας θέλησε να κλέψει κηρήθρα με μέλι και οι μέλισσες για τιμωρία τον κεντρίσανε, αναφερόμενος συμβολικά στις χαρές και τις πίκρες του έρωτα.
Τροφώνιος. Θεϊκό παιδί που τράφηκε με μέλι από νύμφες μέσα σε ιερή σπηλιά, όπου το δρόμο ως εκεί έδειξαν μέλισσες, οι λεγόμενες τροφωνιάδες. Ο Τροφώνιος ήταν μια προελληνική αγροτική θεότητα (θεός της βροχής και της βλάστησης) με θεραπευτικές και μαντικές ιδιότητες, με γονείς του τον Βάκχο και την Περσεφόνη, τον Απόλλωνα και την Επικάστη, τον Δία και την Ιοκάστη, τον Εργίνο και την Ιοκάστη (ανάλογα με την παραλλαγή του μύθου).
Αρισταίος. Αλλη μια προελληνική αγροτική θεότητα της βλάστησης. Γιος του Απόλλωνα και της Νύμφης Κυρήνης, την οποία απήγαγε ο θεός από τις όχθες του Πηνειού ποταμού και την οδήγησε στη μακρινή Λιβύη. Εκεί γέννησε τον Αρισταίο και ο Ερμής έφερε το νεογέννητο στις Ώρες και στη Γη για να το καταστήσουν αθάνατο, τρέφοντάς το με αμβροσία και νέκταρ. Λατρευόταν σαν προστάτης των κοπαδιών του λαδιού και του μελιού. Σύμφωνα με τον Νόννο (Διονυσιακά, 5, 212-286), στον Αρισταίο οφείλεται η κυψέλη, η λινή φόρμα και η τεχνική του καπνίσματος των μελισσών. Ο ίδιος συγγραφέας αναφέρει ότι ο Αρισταίος πρόσφερε στους θεούς και τους ανθρώπους το μέλι και ο Διόνυσος το κρασί.
Ήβη και Γανυμήδης. Οι Ολύμπιοι θεοί τρέφονταν με αμβροσία (μέλι) και νέκταρ (υδρόμελο), σερβιρισμένα από τη θεά της νεότητας Ήβη (κόρη του Δία και της Ήρας) και αργότερα μετά την αποθέωση του Ηρακλή και το γάμο του με την θεά, από τον Γανυμήδη.
Γλαύκος και Πολύιδος. Ο Γλαύκος, γιός του Μίνωα και της Πασιφάης (ή Κρήτης) πνίγηκε σε πιθάρι γεμάτο με μέλι και αναστήθηκε από τον μάντη Πολύιδο με τη βοήθεια ενός μαγικού βοτάνου. Ο μύθος ήταν πολύ δημοφιλής στην αρχαιότητα και η έκφραση "Γλαύκος πιών μέλι ανέστη" ήταν συνηθισμένη για κάποιον που είχε κινδυνεύσει να πεθάνει και τελικά επέζησε. Ο Αισχύλος, Σοφοκλής και Ευριπίδης είχαν χρησιμοποιήσει το μύθο στα έργα τους Κρήσσαι, Πολύιδος (Μάντεις) και Πολύιδος αντίστοιχα.
Κάτω Κόσμος (Αδης). Σε παράσταση σκαραβαίου εικονίζεται ο Ερμής να ανακαλεί ψυχές από τον Κάτω Κόσμο, ενώ από πάνω τους πετάει μια μέλισσα.
Οι νεκροί έπρεπε να έχουν μαζί τους για το ταξίδι στον Κάτω Κόσμο μέσα από τον ποταμό Αχέροντα μια μελόπιτα για να εξευμενίσουν τον τρομερό φύλακα του Αδη, Κέρβερο.
Ροδοδάκτυλος Ηώ. Η θεά Αφροδίτη την "καταράστηκε" να μην βρίσκει ερωτική ικανοποίηση, όταν η Ηώ ξελόγιασε τον θεό Αρη. Στο "κυνήγι" συντρόφων συναντήθηκε με τον Τιθωνό, που τον απήγαγε και τον έτρεφε με αμβροσία για να μείνει για πάντα νέος και δυνατός.

Προϊστορία
Σε αυτή τη φάση της ιστορίας ο άνθρωπος υπήρξε κυνηγός και η τροφή ήταν αδιάρρηκτα δεμένη με τον τόπο που ζούσε. Σε βραχώδεις περιοχές οι μέλισσες εύκολα εύρισκαν καταφύγιο και έφτιαχναν τις φωλιές τους. Στις ίδιες αυτές περιοχές οι άνθρωποι ζωγράφισαν τη διαδικασία αυτού του εντυπωσιακού κυνηγιού. Κυνηγοί μελιού και όχι κυνηγοί "ζώου". Κυνηγοί δηλαδή τροφής χωρίς να θανατώνουν το ζώο που την παράγει και μάλιστα μιας πολύ γλυκιάς τροφής που ομοιάς της δεν υπήρξε μέχρι την ανακάλυψη της ζάχαρης.

Έχουμε το πιο αρωματικό και θεραπευτικό μέλι στον κόσμο!

Αν ήσουν έφηβος στην αρχαία Σπάρτη και πλησίαζε η ώρα να ολοκληρώσεις τη σκληρή φυσική σου εκπαίδευση (τα γυμνάσια), τι θα έκανες; Θα αποσυρόσουν στον Ταΰγετο για να περάσεις τον… μήνα του μέλιτος. Όχι για να εξασκηθείς στα γνωστά αθλήματα της παντρειάς, αλλά για να φτάσεις το σώμα σου στο απόγειο της δύναμής του τρεφόμενος αποκλειστικά με μέλι: Η αρχαία αυτή μαρτυρία υπογραμμίζει τη μεγάλη θρεπτική αξία του μελιού, πόσο μάλλον όταν η θεά της νεότητας Ήβη σερβίριζε στους ολύμπιους θεούς μέλι (αμβροσία) και υδρόμελο (νέκταρ). Τι γνώριζε σχετικά ο μακρόβιος Ιπποκράτης και σύστηνε ανεπιφύλακτα το εκλεκτό ελληνικό μέλι ως κορυφαίο ελιξίριο νεότητας;

Ζώντας μόνο με μέλι;

Θεραπευτικό μέσο για δεκάδες παθήσεις (όταν είναι αγνό) και μοναδικό σε γλυκύτητα, το μέλι έπαιξε τεράστιο ρόλο στη διατροφή των αρχαίων Ελλήνων (και των Ρωμαίων, Αιγυπτίων, Ασσυρίων, Βαβυλωνίων, Χετταίων, Σουμερίων, Ινδών, Κινέζων). Για χιλιετίες υπήρξε το μοναδικό γλυκαντικό μέσο για τον ανθρώπινο ουρανίσκο – οι Μινωίτες το τιμούσαν δεόντως ήδη από το 3.400 π.Χ. Δεν ήταν όμως μόνο ο Ιπποκράτης φανατικός οπαδός του. Μαζί του συμφωνούσε ο Πυθαγόρας (ο ίδιος και οι μαθητές του το είχαν ως κύρια τροφή, μαζί με το ψωμί). Το ίδιο και ο Αριστοτέλης και ο Δημόκριτος, ο οποίος υποστήριζε ότι οι άνθρωποι, για να διατηρηθούν άνοσοι και μακρόβιοι, θα έπρεπε να τρέφουν το σώμα τους εξωτερικά με λάδι και εσωτερικά με μέλι. Το μέλι ήταν επίσης βασικό συστατικό της τροφής που χρησιμοποίησε η Κίρκη για να σαγηνεύσει τον Οδυσσέα, ενώ ήταν το… ελαφρύ γεύμα της Πυθίας, πριν ξεκινήσει να προφητεύει. Στις ιερές βέδες (ινδουιστικά θρησκευτικά βιβλία) αναγράφεται ότι το ποτό των θεών παρασκευαζόταν από μέλι και ήταν φάρμακο για όλες τις ασθένειες. Από την άλλη μεριά, στην Αγία Γραφή αναφέρεται ότι ο Ιωάννης ο Βαπτιστής τρεφόταν στην έρημο μόνο με μέλι και ακρίδες, ενώ ο αναστημένος Ιησούς συνέφαγε με τους Αποστόλους ψάρι και μέλι πριν από την Ανάληψη.

Μέλι και γάλα

Τα αρχαία χρόνια φαίνεται ότι δεν υπήρχε εκλεκτότερο ποτό από το μέλι και το γάλα. Ένα τέτοιο μείγμα αναφέρεται στην Οδύσσεια ως μελίκρατον. Ο Δίας, σύμφωνα με τη μυθολογία, ανατράφηκε με μέλι και γάλα στο Ιδαίον Άντρον. Στη βιβλική ιστορία αναφέρεται επίσης ότι ο Θεός υποσχέθηκε να οδηγήσει τον εκλεκτό λαό του στη γη Χαναάν, έναν τόπο όπου έρεε γάλα και μέλι. Το γάλα με το μέλι αναφέρεται επίσης στον Ακάθιστο Ύμνο και το Άσμα Ασμάτων ως κάτι εξαιρετικό. Ακόμα είναι γνωστό ότι οι Βυζαντινοί έπιναν μελίγαλα, φτιαγμένο – όπως φανερώνει και το όνομά του – από μέλι και γάλα.

Το μέλι πάει παντού…

Οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν το μέλι σχεδόν παντού: Σε πίτες μαζί με λάδι και σκόρδο, σε σάλτσες με ξίδι και καρυκεύματα, σε τηγανίτες, τυρόψωμα και παστέλια, ενώ διατηρούσαν και φρούτα (π.χ. μήλα) μέσα σε μέλι. Έπιναν ένα είδος ρακόμελου ή κρασί με μέλι. Οι Βυζαντινοί το πρόσθεταν σε διάφορες συνταγές: Σε ζωμούς, στο ρύζι, σε μικρές σταρένιες πίτες.

Μια τροφή που δε χαλάει ποτέ

Όχι, δεν είναι μόνο η (βιομηχανοποιημένη) ζάχαρη που δεν έχει ημερομηνία λήξης. Και το (ανόθευτο) μέλι επίσης δε χαλάει ποτέ: Το αρχαιότερο μέλι που ανακαλύφθηκε (αναλλοίωτο στο πέρασμα των αιώνων) προέρχεται από τους Φαραώ και τρωγόταν θαυμάσια ακόμα και μετά από 4.000 χρόνια, όπως υποστηρίζουν οι αρχαιολόγοι που το γεύτηκαν.

Μέλι και αντισηψία

Ένας θρύλος θέλει τη σορό του Μεγάλου Αλεξάνδρου να θάβεται μέσα σε ένα γυάλινο φέρετρο γεμάτο μέλι, για να συντηρηθεί μέχρι τη μεταφορά της στο σημείο ταφής. Οι αντισηπτικές και αντιβακτηριδιακές ιδιότητες του μελιού ήταν ήδη γνωστές από τότε.

Το ελληνικό μέλι είναι βάλσαμο

Το αγνό μέλι περιέχει 180 διαφορετικές ουσίες (σάκχαρα, μεταλλικά στοιχεία, οξέα, ένζυμα, πρωτεΐνες, αμινοξέα, υγιή βακτήρια, αντιοξειδωτικές ουσίες, βιταμίνες Α, B, C, Ε, K και νερό) σε μια μοναδική σύνθεση που δε μπορεί να αναπαραχθεί χημικά. Αυτή ακριβώς η σύνθεση εξασφαλίζει και την ανθεκτικότητα του μελιού, αφού εμποδίζει την ανάπτυξη βακτηριδίων και μυκήτων λειτουργώντας ως φυσικό αντιβιοτικό. Η κρυστάλλωσή του (ζαχάρωμα) είναι φυσική συνέπεια των σακχάρων του: Όταν ζεσταθεί ελαφρά (σε μπεν-μαρί), επανέρχεται στην αρχική του κατάσταση. Σημειωτέον ότι το ελληνικό μέλι έχει ανακηρυχθεί εθνικό προϊόν και θεωρείται ανώτερη πηγή ενέργειας. Η πλούσια σε ηλιοφάνεια και ποικιλία αυτοφυών λουλουδιών, βοτάνων και δένδρων χώρα μας θεωρείται ότι παράγει το πιο αρωματικό, παχύρρευστο και πλούσιο σε ιχνοστοιχεία και αντιοξειδωτικές ουσίες μέλι. Το θυμαρίσιο μέλι ειδικότερα (χωρίς να αδικηθούν οι υπόλοιπες, πραγματικά θαυμάσιες ποικιλίες) κατέχει την ονομασία του βάλσαμου, ενώ ακόμα δεν έχει ανακαλυφθεί το εύρος των θεραπευτικών του ιδιοτήτων. Η θυμόλη που περιέχει είναι μια φαινόλη με αναγνωρισμένες αντισηπτικές ιδιότητες και το καθιστά πρώτο με διαφορά ανάμεσα σε εκατοντάδες είδη μελιού σε όλο τον κόσμο, όπως υποστηρίζει ο Γάλλος καθηγητής Μπερνάρ Ντεκό. Ο ίδιος εξαίρει τις θεραπευτικές του ιδιότητες στην επούλωση πληγών, εγκαυμάτων και ανθεκτικών μολύνσεων, σε συνδυασμό με την αντιβακτηριδιακή του δράση.

Мед и история

Пчела появилась на нашей планете третичного периода в начале кайнозойской эры, то есть до 65 миллионов лет, задолго до появления человека. Предполагая, что с пчелами появились и мед, мы можем заключить с уверенностью сказать, что с тех пор почти to16o н.э. век, мед был единственной приторной неподготовленной пищей тогда «известным» мир.

мифология

предыстория

старшинство

средневековье

Современность

мифология

В греческой мифологии, пчелы и прямо или косвенно меда заметно.

Богиня или Daimonissa. Половина пчелиных половин рабочего колеса женщина форма Великая Мать Божией Пра-Артемиды, то есть близкие отношения богов растительности.

Спектакли в пластинах и подвесок из золота или электрума

полученный из Rhodes, Милос и Санторини.

Efesia Артемий. Иллюстрации пчелиных между животными и розетками инвесторами богиней. Богиня плодородия и девственности. «Melissai» называется и жрицы Артемиды Эфесской, Рея, Кибела, Деметры и Персефоны.

Юпитер (Melissefs и Melissaios - Исихий). Миф относится как пищевые священные пчелы, выросшие в пещере «Ideon Андрон» на Крите.

Apollo. Аполлон питались нектаром и амброзией и стал настолько красив, что его отец, Зевс, назвал его богом света.

Пчела жрица. Мед мифы, связанные о жриц, которые имели возможность пророчествовать, как Пифия и thriae.

Афродита - Любовь-Мед. Феокрит в своем знаменитом стихотворении, говорит нам, что любовь хочет украсть соты с медом и пчелами на подъездном наказании символический со ссылкой на радости и горести любви.

Trofonios. Божественный Ребенок, который подавался с медом из куколок в священной пещере, где дорога, как там показали пчела, называется Trofonios. Trofonios был предварительно Hellenic сельский бог (бог дождя и растительности) с лечебными и пророческих качеств, с родителями Вакха и Персефона, Аполлона и Epikasti, Юпитер и Иокасты, в Erginus и Иокасты (в зависимости от вариант легенды).

Aristaios. Еще до Hellenic божество сельской растительности. Сын Аполлона и нимфы Кирены, который похитил бог с берегов реки Pinios и привел ее в далекую Ливию. Там она родила аристей и Гермес принес новорожденного в часах и на земле, чтобы сделать его бессмертным, кормя его с амброзией и нектаром. Почитался как покровитель стад масла и меда. Согласно Nonnus (Деяния Диониса, 5, 212-286), в Aristaios позади клетки, в виде льняного и технике пчелиного курения. Тот же автор говорит, что Aristaios предложил бог и человек мед и Дионис вино.

Геба и Ганимед. Боги Олимпа ели амброзию (мед) и нектара (медовуха), служил богиней молодежи Геба (дочь Зевса и Геры), а затем после того, как апофеоз Геркулеса и его брак с богиней Ганимеда.

Бургомистр и Polyidos. Главк, сын Миноса и Пасифае (или Крит) утонул в банку, наполненную медом и воскрес из провидца Polyido с помощью волшебной травы. Легенда была очень популярна в древности, и выражение «Главк пион Хани Роуз» был общим для кого-то, кто был в смертельной опасности, и, наконец, выжила. Аешилус, Софокл и Еврипид использовал миф своих произведений Krissai, Polyidos (Mantis) и Polyidos соответственно.

Другой мир (Аид). В скарабея сцена изображена Гермес вывести души из подземного мира, в то время как над ними летят пчелу.

Мертвые должны были быть с ними в путешествие в подземный мир через реку Ахерон пряник, чтобы успокоить страшный страж Аида, Цербер.

Rododaktylos Ио. Богиня Венера «проклятый» не находит сексуальное удовлетворение, когда Ио соблазнил бог Марс. В «охоте» товарищи он встретился с Тифоном, который похитил и укрывал амброзии, чтобы остаться вечно молодыми и сильными.

предыстория

На данном этапе истории человек был охотником и еда была неразрывно связана с местом, где он жил. В скалистых районах легко пчелы нашли убежище и делали свои гнезда. В этих же районах расписали процесс этой впечатляющей охоты. Мед охотники и не охотники «животных». Охотники говорят, еда, не убивая животное, которое производит действительно очень сладкую пищу, иже не была до открытия сахара.

У нас самый ароматный и лечебный мед в мире!

Если вы были подростком в древней Спарте приближалось время, чтобы завершить жесткое физическое образование (высокие школы), что бы вы сделали? Выведу Тайгет провести ... медовый месяц. Не практиковать в известном спортивных пожениться, но, чтобы получить ваше тело на пике своей мощности, подводимую исключительно с медом: Это древнее свидетельство подчеркивает высокую питательную ценность меда, не говоря уже, когда богиня молодости Геба была подана в олимпийце медовые боги (Ambrosia) и медовуха (нектар). То, что он знал о Makrovios Иппократисе и очень рекомендует изысканный греческий мед в качестве ведущего эликсира молодости?

Жизнь только с медом?

Терапевтическое средство для десятков заболеваний (в чистом виде) и уникальной сладости, мед играет огромную роль в рационе древних греков (и римлян, египтяне, ассирийцы, вавилоняне, хетты, шумеры, индусы, китайцы). На протяжении тысячелетий был единственным подсластителем для человеческого неба - минойцы почитаются из-за еще в 3400 г. до н.э. Это было не только Гиппократ болельщиком. С ним согласен Пифагор (он и его ученики были основной пищей, хлебом). Так Аристотеля и Демокрита, который утверждал, что люди, для поддержания иммунной и долговечны, должны питать их тела с маслом снаружи и внутри с медом. Мед также является ключевым компонентом пищи, используемой Цирцеи, чтобы соблазнить Улисса, в то время как ... легкий прием пища Пифии, прежде чем начать пророчествовать. Священный веды (индуистские религиозные книги) показали, что боги пьют сваренный из меда и было лекарство от всех болезней. С другой стороны, в Библии говорится, что Иоанн Креститель в пустыне кормил только с медом и саранчой, в то время как synefage Anastimenos Iisous с рыбой и медом апостолами перед Вознесением.

Мед и молоко

В древние времена, кажется, что там был лучший напиток меда и молока. Такая смесь называется Odyssey melikraton. Зевс, по преданию, был воспитан с молоком и медом в Ideon Antron. В библейской истории также отметил, что Бог обещал привести избранный народ в землю Ханаанскую, землю, где молоко и мед протекала. Молоко с медом также относится к АКАФИСТУ и Песни Песни как нечто экстраординарное. Тем не менее, известно, что византийцы пили Meligala сделали - как указано его название - из меда и молока.

Мед идти везде ...

Древние греки использовали мед почти везде: в пирожки с маслом и чесноком, уксусом в соусах и приправах, кексы, tyropsoma и пастели, и поддерживали и фрукты (например, яблоки) в меде. Они пили доброе rakomelo или вино с медом. Византийцы были добавление в различных рецептах: в супах, рис, пшеница маленьких пирожков.

Пища, которая никогда не портится

Нет, это не только (промышленно) Сахар нет срока годности. И (чистый) также мед никогда не портится: Самый старый обнаруженный меда (без изменений на протяжении веков) от фараона и съел удивительно даже после того, как 4000 лет, как археологи, которые пробовали.

Мед и дезинфекция

Легенда хочет останки Александра Великого похоронен в стеклянном гробе, наполненный мед, чтобы сохранить, пока он не переехал в погребальном место. Антисептические и антибактериальные свойства меда уже было известно тогда.

Греческий мед бальзам

Чистый мед содержит 180 различных веществ (сахара, минеральные вещества, кислоты, ферменты, белки, аминокислоты, здоровые бактерии, антиоксиданты, витамины А, завтрак, С, Е, К и воды) в одной композиции, которые могут быть воспроизведены химически , Именно эта композиция обеспечивает долговечность меда, он предотвращает рост бактерий и грибков, действующие в качестве естественного антибиотика. Кристаллизация (конфеты) является естественным следствием из сахаров: Когда слегка подогреть (в водяной бане), возвращается в исходное состояние. Обратите внимание, что греческий мед был объявлен национальный продукт и считается выше источником энергии. Солнце и богатое разнообразие диких цветов, трав и деревьев, наша страна считается производить наиболее ароматный, густой и богатый микроэлементами и антиоксидантных веществ мед. Тимьян мед, в частности (но не оштрафовать остальное, действительно прекрасные сорта) содержит имя бальзама, и до сих пор не открыл диапазон терапевтических свойств. Тимол, содержащий фенол с признанными антисептическими свойствами и делает его первым с разницей между сотнями видов меда во всем мире, так как она поддерживает французский профессор Бернард Deco. Он выдвигает на первый план свои лечебные свойства в лечении ран, ожогов и хронические инфекции, наряду с антибактериальной активностью.

ΜΕΛΙ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ

Μέλι και Ιστορία

Κατηγορίες

Μενού

Επαφή

Αναζήτηση στο site